Μποτίλια Στον Άνεμο

Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα. Καλή στεριά, συνταξιδιώτες... Ή καλή θάλασσα.

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Κινηματογραφικό «Σκοπευτήριο» Καισαριανής: Biutiful (20/1/2016)

Θεματικό Αφιέρωμα:

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ - ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

2η ΠΡΟΒΟΛΗ: Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016

Biutiful

του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου

Ώρα έναρξης προβολών: 7.30 μ.μ.
Αίθουσα εκδηλώσεων Δημαρχείου Καισαριανής
(Βρυούλων 125 και Κλαζομενών)
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Παρουσίαση της ταινίας
Μπάμπης Ζαφειράτος
Από το blog
«Μποτίλια Στον Άνεμο»

*
Ολες οι παρουσιάσεις
Μετανάστες – Πρόσφυγες
14/1/2016: Άκι Καουρισμάκι: Ένας Ελληνοφινλανδός στο Λιμάνι της Χάβρης (δημοσίευση, 22/1)

20/1/2016: BIUTIFUL: Η ανορθόγραφη ζωή μας (δημοσίευση, 24/1)

*
Πόλεμος – Φασισμός
17/2/2016: Έλα Να Δεις: Το Κατίν και η Αποκάλυψη του καπιταλισμού από τον Έλεμ Κλίμοφ (VIDEO) (δημοσίευση, 19/2)
4/3/2016: Αποκάλυψη Τώρα: Από τον Τζόζεφ Κόνραντ στον Χο Τσι Μινχ (δημοσίευση, 11/3)
(Το πλήρες κείμενο της με Σημειώσεις και Παράρτημα)
*
Παρουσίση στην ΟΓΕ Χολαργού - Παπάγου
28/2/2016: Οι Διασταυρούμενες Ζωές μας στην παγίδα του καπιταλισμού - Νέα παρουσίαση της ταινίας (βλ. Νο 32), με αφορμή τα 17 χρόνια από το ιμπεριαλιστικό έγκλημα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, το 1999 (δημοσίευση, 7/3)

***

Πριν από την παρουσίαση

BIUTIFUL

του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου
[Χαμένες Αγάπες (2000), 21 Γραμμάρια (2003), Βαβέλ (2006), Birdman ή Η Απρόσμενη Αρετή της Αφέλειας (2014), Η Επιστροφή (2015 – 21/1)]

Δραματική | Παραγωγή: Ισπανία, Μεξικό (2010) | Μουσική: Γκουσταύο Σανταολάγια Έγχρωμη | Διάρκεια: 148'

Αυτή η δεύτερη ταινία του θεματικού αφιερώματος της Λέσχης στους μετανάστες και στους πρόσφυγες ‒μετά το Λιμάνι της Χάβρης (2011) του Καουρισμάκι‒ που θα ολοκληρωθεί με την Υπόσχεση (1996) των Αδελφών Νταρντέν, είναι ένα σκληρό δράμα και αντιγράφει τη ζωή μας.

Δυο λόγια: Ο συγκλονιστικός Ουσμπάλ του Χαβιέ Μπαρδέμ με τα πολλά βραβεία (Ψηλά Τακούνια, Καυτή Σάρκα, Πριν Πέσει Η Νύχτα, Ο Χορευτής Του Επάνω Ορόφου, Η Θάλασσα Μέσα Μου, Τα Φαντάσματα Του Γκόγια, Καμιά Πατρίδα Για Τους Μελλοθάνατους, Ο Έρωτας Στα Χρόνια Της Χολέρας, Vicky Cristina Barcelona), ένας περιθωριακός τύπος της Βαρκελώνης του σήμερα (καμιά σχέση με τους τουριστικούς παράδεισους που πουλιούνται στα πρακτορεία των Ευρωενωσιακών ιλουστρασιόν υποσχέσεων, όπως κι η Χάβρη του Καουρισμάκι, άλλωστε), με διαλυμένο γάμο, τρυφερός με τα δυο ανήλικα παιδιά του, που τα μεγαλώνει μόνος εκμεταλλευμόμενος μετανάστες, με λίγους μήνες ζωής να απομένουν στην προσωπική του κόλαση, θα πάρει τη μεγάλη απόφαση για μια αργή, τελετουργική ανά-σταση, μέσα από τον εμπνευσμένο φακό του Ινιάριτου που υπογράφει και το σενάριο.

Το BIUTIFUL, παρά τη ζοφερή του ατμόσφαιρα, μας δείχνει ένα μικρό φεγγίτη. Στο χέρι μας είναι, αντί να κλείνουμε τα μάτια σε γκέτο και φραουλοχώραφα, να διορθώσουμε, με το μισοξυσμένο μολυβάκι που κρατάμε, την απερίγραπτη ‒όπως του τίτλου της ταινίας‒ ανορθογραφία αυτής της, εντέλει, όμορφης (beautiful) ζωής, κόντρα στον καπιταλισμό που την ασχημαίνει και κάνει τα πάντα:

για να μην εξεγείρονται τα χέρια μας

για να μην πάρει τέλος τούτη η αδικία

τ’ όνειρο κάθε εμπόρου

μέσα σε τούτονε τον κόσμο το θνητό

μέσα σε τούτονε τον κόσμο

που θα ’τανε τόσο όμορφο να ζούμε.

όπως τραγούδησε ο «δικός μας» Ναζίμ Χικμέτ.

(Μπ. Ζ., Γενάρης 2016)

Από το Δελτίο Τύπου της Λέσχης

Ώρα έναρξης προβολών: 7.30 μ.μ.

Αίθουσα εκδηλώσεων Δημαρχείου Καισαριανής

(Βρυούλων 125 και Κλαζομενών)

Δραματική 2010 | Έγχρωμη | Διάρκεια: 148'

Υπόθεση:

Όσο και αν προσπερνάμε την δυστυχία που υπάρχει γύρω μας, όσο και αν αγνοούμε την πραγματικότητα, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την οθόνη του υποσυνείδητου που μας προβάλει αυτό που δεν θέλουμε να βλέπουμε. Αντέχουμε να τ’ αλλάξουμε;

Ναι, μας λέει, ο Ουξμπάλ που ζει σε μια μίζερη, άθλια, ανθρώπων και ποντικιών Βαρκελώνη. Ο Ουξμπάλ που εργάζεται ως μεσάζων μεταξύ μιας ομάδας Αφρικανών μεταναστών που πωλούν τις γνωστές «επώνυμες» τσάντες στους δρόμους και των δουλεμπόρων που κρατούν έγκλειστους, στα όρια της εξαθλίωσης, τους Κινέζους εργάτες που τις ράβουν.

Διακινεί χρήμα για δωροδοκίες αστυνομικών αλλά ο ίδιος μετά βίας κατορθώνει να ζει τα δύο παιδιά του. Ο καρκίνος από τον οποίο διαγιγνώσκετε ότι πάσχει του δίνει λίγο χρόνο για να τακτοποιήσει τις υποθέσεις του, να διασφαλίσει τα παιδιά του και να εξιλεωθεί για τα όσα άσχημα έχει κάνει. Η πορεία του προς την κάθαρση δεν είναι εύκολη. Ο Javier Bardem δίνει μαθήματα ερμηνείας στην ταινία που καταγράφει την σκληρή κι απάνθρωπη πραγματικότητα. Αντέχουμε την δημιουργική δυστυχία; Την ψυχική οδύνη; Ναι. Την αντέχουμε γιατί μας αφορά. Μας μαυρίζει την ψυχή αλλα, τελικά, μας αφυπνίζει! Δεν μας τιμωρεί.