Δεκέμβρης 1944 (17)

Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά. Ο Φιντέλ είναι αθάνατος

Έφοδος στις Μονκάδες τ’ Ουρανού!: Fidel vivirá para siempre! Fidel es inmortal! - Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά! Ο Φιντέλ είναι αθάνατος!
Φιδέλ: Ένα σύγγραμμα περί ηθικής και δυο μεγάλα αρχίδια στην υπηρεσία της ανθρωπότητας (Ντανιέλ Τσαβαρία)
* Φιντέλ: Αυτός που τους σκλάβους ανύψωσε στην κορφή της μυρτιάς και της δάφνης
* Πάμπλο Νερούδα: Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε * Νικολάς Γκιγιέν: Φιντέλ, καλημέρα! (3 ποιήματα)
* Ντανιέλ Τσαβαρία: Η Μεγάλη Κουβανική Επανάσταση και τα Ουτοπικά Αρχίδια του Φιδέλ * Ντανιέλ Τσαβαρία: Ο ενεργειακός βαμπιρισμός του Φιδέλ * Ραούλ Τόρες: Καλπάζοντας με τον Φιντέλ − Τραγούδι μεταφρασμένο - Video * Χουάν Χέλμαν: Φιντέλ, το άλογο (video)


Κάρλος Πουέμπλα - Τρία τραγούδια μεταφρασμένα που συνάδουν με τη μελωδία:
* Και τους πρόφτασε ο Φιντέλ (Y en eso llego Fidel) − 4 Video − Aπαγγελία Νερούδα * Δεν έχεις πεθάνει Καμίλο (Canto A Camilo) * Ως τη νίκη Κομαντάντε (Hasta siempre Comandante)
* Τα φρούρια του ιμπεριαλισμού δεν είναι απόρθητα: Μικρή ιστορική αναδρομή στη νικηφόρα Κουβανική Επανάσταση και μέχρι τις μέρες μας ‒ Με αφορμή τα 88α γενέθλια του Φιντέλ ‒ Εκλογικό σύστημα & Εκλογές - Ασφάλεια - Εκπαίδευση - Υγεία (88 ΦΩΤΟ) * Φιντέλ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ρίτσος Γιάννης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ρίτσος Γιάννης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 1 Ιανουαρίου 2024

Νικηφόρος Βρεττάκος (1.1.1912 - 4.8.1991): Ο δακρυσμένος φρουρός της ποίησης (Γιάννης Ρίτσος)

Νικηφόρος Βρεττάκος

1 Ιαν. 1912, Κροκεές Λακωνίας - 4 Αυγ. 1991, Πλούμιτσα Λακωνίας

Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 30.XII.2015 (Μελάνι, 29χ21 εκ.)

 

 

 


Αν Ήταν

Αν ήταν να σου
προσφέρω ένα κρίνο
θα 'βαζα έναν
μίσχο
στον 'Εσπερο



Τα Σύνορα και οι Στρατιώτες

Χρειάζονται οι στρατιώτες
για να φυλάνε τα σύνορα.
Τα σύνορα χρειάζονται για να υπάρχουνε
οι στρατιώτες.
Τα σύνορα και οι στρατιώτες
για να
μην αφήνουν
να κάνουν τη δουλειά τους
οι νόμοι
του Ήλιου κι η Ποίηση.



Αν Μπορούσες

Αν μπορούσες να υπάρχεις έναν αιώνα μετά
τότε θα 'βλεπες πως το φιλί που σου ακούμπησα
πάνω στο μέτωπο έγινε άστρο.



Προκήρυξη

Τι βγαίνουνε μέσα απ' τις κάννες
των τουφεκιών; Ποια αισθήματα;
Ποιος λόγος; Ποιο σωτήριο μήνυμα;
Ειδοποιείστε αυτούς τους στρατιώτες εκεί
που τουφεκίζουν το αύριο.



Ο Αιώνας

Ο αιώνας, θαρρώ,
σα να γέρνει κι αυτός
με μια επίφοβη κλίση
σ’ ένα άσχημο ηλιοβασίλεμα.



[...]
Σκάψε το χώμα, σκάψε την πέτρα,
σκάψε εντός σου, επίμενε, μην
εγκαταλείπεσαι, μην
λες «ναι» στη νύχτα!

(Οι Καμπάνες του Τρόγγεν)

 

 

Νικηφόρος Βρεττάκος, ΟΔΟΙΠΟΡΙΑ, Ποιήματα Β΄ 1958-1967 & Γ΄ 1967-1970

(Διογένης, 1971. Β' σσ. 105, 208, 179 & Γ΄ σσ. 108,113, 133)

 

 

Βλέπε και

Νικηφόρος Βρεττάκος: Δακρυσμένος φρουρός της Ποίησης (Ρίτσος) ‒ 1+6 ποιήματα, 5 τραγούδια




Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2023

Αδελφοσύνη: Ο Γιάννης Ρίτσος για τον Αραγκόν τον Μέγα (3.10.1897 - 24.12.1982)

Λουί Αραγκόν (Louis Aragon - Louis Andrieux)
Παρίσι, Γαλλία, 3 Οκτωβρίου 1897 - 24 Δεκεμβρίου 1982
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 24.XII.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)
 
 
Γιάννης Ρίτσος
ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ
                          Στον Αραγκόν

ΕΥΚΟΛΑ, μεταξύ τους, οι ποιητές αναγνωρίζονται – όχι
από μεγάλα λόγια που θαμπώνουν τους κοινούς, όχι
από ρητορικές χειρονομίες, μόνον από κάτι
ολότελα κοινό με μυστικές διαστάσεις, όπως η Ιφιγένεια
αναγνώρισε αμέσως τον Ορέστη μόλις της είπε»
«Εσύ δεν κεντούσες στο προαύλιο, κάτω απ’ τη λεύκα,
 μ’ όμορφα χρώματα σε λευκασμένο υφάδι
τ’ αλλαξοδρόμισμα του ήλιου;» Και πιότερο ακόμη:
«Δεν ήταν στη γωνιά της κάμαράς σου φυλαγμένο
το παλιό δόρυ του Πέλοπα;» Και, τότε, εκείνη
έγειρε ευθύς στον ώμο του σφαλώντας τα μάτια
από ’να φως βαθύ, μειλίχιο, σαν να ’ταν ο ματοβαμμένος
βωμός, ακέριος σκεπασμένος μ’ εκείνο
το λευκασμένο υφάδι που η ίδια το κεντούσε
κάτω απ’ τη λεύκα, τα ζεστά μεσημέρια, στην πατρίδα.

                                                                             30.V.69
 
Γιάννης Ρίτσος
«Πέτρες Επαναλήψεις Κιγκλίδωμα»,
Από τη συλλογή «Επαναλήψεις»
Κέδρος, Αθήνα 1972, σελ.78.
 
 
Βλέπε και

 

Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2023

Πωλ Ελυάρ (14.12.1895 - 18.11.1952): 5 ποιήματα από τον Αλωνάρχη της Ποίησης, Γιώργο Κεντρωτή

ξάγρυπνος πάντα ανάβοντας στου γαλαξία τη φλόγα το τσιγάρο σου

(Γιάννης Ρίτσος)
14 Δεκ. 1895, Σαιν Ντενί - 18 Νοε. 1952, Σαραντόν-λε-Πον
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 18.XI.2015 (Μελάνι, 29χ21 εκ.)

 

 

 

[Η ΠΟΡΤΟΚÁΛΙΝΗ ΚΟΜΗ ΣΟΥ]

 

Η πορτοκάλινη κόμη σου μες στο κενό του κόσμου

Ενώ μες στο κενό των βαριών υάλων της σιωπής

Είναι ο ίσκιος όπου γυμνά τα χέρια μου αναζητούν

               όλες σου τις ανταύγειες.

 

Σχήμα έχεις καρδιάς χιμαιρικό

Κι ο έρωτάς σου μοιάζει στον χαμένο μου ίμερο.

Ω κεχρένιες στοναχές, ω αμπάρινα όνειρα

               ω κεχριμπάρινα βλέμματα!

 

Μα δεν είχες πάντα μ’ εμένα καλοκαίρι. Η μνήμη μου

Είν’ ακόμα αμαυρωμένη που σ’ είδα να ’ρχεσαι

Μα και να φεύγεις. Ο χρόνος χρειάζεται λέξεις

                (σημεία και τέρατα),

                ωσάν τον έρωτα.

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2023

Γιάννης Ρίτσος (1.5.1909 - 11.11.1990): Από τον κάθε στίχο του ρέει ένα ποτάμι (4 ποιήματα με 4 πορτρέτα)

Γιάννης Ρίτσος
Πρωτομαγιά 1909, Μονεμβασιά - 11 Νοεμβρίου 1990, Αθήνα
Σχέδιο (4ο από 4 του Ρίτσου), Μπάμπης Ζαφειράτος, 29.IV.2016 (Μολύβι, 29 χ 21 εκ.)
 
ΓιΑννης ΡΙτσος
4 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 
ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ζωή, – ένα τραύμα στην ανυπαρξία.

                                                                     27.VII.68
 


ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ

Πού με πας από ’δω; Πού βγάζει αυτός ο δρόμος; Πες μου.
Δε βλέπω τίποτα. Δεν είναι δρόμος. Πέτρες μονάχα.
Μαύρα δοκάρια. Φανοστάτης. Να ’χα τουλάχιστον
εκείνο το κλουβί, – όχι αυτό των πουλιών, τ’ άλλο
με τα μεγάλα σύρματα, με τα γυμνά αγαλμάτια. Τότε
που ρίχναν τους νεκρούς απ’ την ταράτσα, εγώ δε μίλησα,
μάζευα εκείνα τ’ αγαλμάτια – τα λυπήθηκα. Τώρα, το ξέρω:
το τελευταίο που πεθαίνει είναι το σώμα. Μίλα μου, λοιπόν.
Πού με πας από ’δω; Δε βλέπω τίποτα. Τι καλά που δε βλέπω.
Το πιο μεγάλο εμπόδιο για να σκεφτώ ως το τέλος, είναι η δόξα.

                                                                                        19.V.68
 
 

 
 
 
Γιάννης Ρίτσος
Πρωτομαγιά 1909, Μονεμβασιά - 11 Νοεμβρίου 1990, Αθήνα
Σχέδιο (2ο από 4 του Ρίτσου), Μπάμπης Ζαφειράτος, 10.V.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)
 
 
ΝΥΧΤΑ

Ψηλός ευκάλυπτος μ’ ένα φαρδύ φεγγάρι.
Ένα άστρο τρέμει στο νερό.
Ουρανός άσπρος, ασημένιος.
Πέτρες γδαρμένες ως επάνω.
Ακούστηκε πλάι στα ρηχά
δεύτερο, τρίτο πήδημα ψαριού.
Εκστατική, μεγάλη ορφάνια – ελευθερία.

                                                              21.Χ.68

Από τη συλλογή Πέτρες, που γράφτηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων στο Παρθένι της Λέρου από τις 15 Μαΐου ως τις 21 Οκτωβρίου του 1968 (ΣτΡ).

 
Γιάννης Ρίτσος
Πρωτομαγιά 1909, Μονεμβασιά - 11 Νοεμβρίου 1990, Αθήνα
Σχέδιο (3ο από 4 του Ρίτσου), Μπάμπης Ζαφειράτος, 10.XI.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)
 
ΥΠΟΘΗΚΗ

Είπε: Πιστεύω στην ποίηση, στον έρωτα, στο θάνατο,
γι’ αυτό ακριβώς πιστεύω στην αθανασία. Γράφω ένα στίχο,
γράφω τον κόσμο· υπάρχω· υπάρχει ο κόσμος.
Από την άκρη του μικρού δαχτύλου μου ρέει ένα ποτάμι.
Ο ουρανός είναι εφτά φορές γαλάζιος. Τούτη η καθαρότητα
είναι και πάλι η πρώτη αλήθεια, η τελευταία μου θέληση.

                                                                                    31.IIΙ.69
 
 
 



Γιάννης Ρίτσος
Πρωτομαγιά 1909, Μονεμβασιά - 11 Νοεμβρίου 1990, Αθήνα
Σχέδιο (1ο από 4 του Ρίτσου), Μπάμπης Ζαφειράτος, 29.IV.2015 (Μαρκαδόρος, 29 χ 21 εκ.)


Ο ΤΕΧΝΙΤΗΣ

Παίρνει πηλό, φτιάχνει το πρόσωπο, το σώμα
ωραίο, γυμνό, γαλήνιο, – με πρότυπο ποιο;
αυτούς στο καφενείο; ή στο ναό; ή στη διαδήλωση;– 
κι ο μελαμψός εκείνος κωπηλάτης;
                                                  Ο ήλιος
μπαίνει απ την πόρτα λαμπρός, υπογραμμίζει
κοιλότητες και προεξοχές, δίνει ίσκιους
του σώματος πάνω στο σώμα.
                                              Κι ο τεχνίτης
φυσάει στο πήλινο στόμα την ανάσα του,
μια γεύση χώματος του απομένει στα χείλη·
ύστερα παίρνει το καπέλο του, βγαίνει στο δρόμο
μ ένα ένοχο χαμόγελο μυστικής ευτυχίας
σα να υποδύεται τον κωφάλαλο, ενώ είναι τόντι.

                                                                                              30.V.69
 
Από τη συλλογή Κιγκλίδωμα, που γράφτηκε στο Καρλόβασι από τις 7 Νοεμβρίου του 1968 ως τις 3 Ιουνίου του 1969 (ΣτΡ).

__________________________
 
Γιάννης Ρίτσος. Πέτρες - Επαναλήψεις - Κιγκλίδωμα,
Αθήνα, Κέδρος, 1972 (σελ. 39, 55, 135, 147, 153)


Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2023

Μπάμπης Ζαφειράτος: Δυο μικρά αφιερώματα αγάπης στον Μάνο Λοΐζο (22.10.1937 - 17.9.1982) — Μάνος Λοΐζος - Ναζίμ Χικμέτ - Γιάννης Ρίτσος: Αυτός ο τρόπος που είχε η τέχνη του(ς), όλον τον κόσμο μέσα της να κλείνει ή Όταν ένα όνομα γίνεται μουσική και κόσμος (VIDEO)

Μάνος Λοΐζος

22 Οκτ. 1937, Αλεξάνδρεια - 17 Σεπ. 1982, Μόσχα.
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 17.IX.2020 (Μολύβι σε χαρτί ακουαρέλας, 21χ29 εκ.)

 


 
Α'
 
Εορτολόγιο μαρτύρων
(17 Σεπ. 2020)
Σοφίας, Αγάπης, Πίστεως και Ελπίδας
 
Μοναδική σοφία μου
Να σ’ αγαπώ
Με πίστη
Απελπισμένα

Μπάμπης Ζαφειράτος, 17/9/2020


 
Σ’ ακολουθώ



Στίχοι - Μουσική: Μάνος Λοΐζος
(LP: Για Μια Μέρα Ζωής)

Σ' ακολουθώ στην τσέπη σου γλιστράω
σαν διφραγκάκι τόσο δα μικρό
Σ’ ακολουθώ και ξέρω πως χωράω
μες στο λακκάκι που ’χεις στο λαιμό